De laatste avond van het SMS-binnenwaterseizoen is geweest en wat hebben we weer een plezier gehad. Het “Krokodillen” als afsluiter zal door ieder die aanwezig was en in het water lag niet snel vergeten worden! Het begon natuurlijk met het nieuws via de SMS-Update en mail van de evenementencommissie met de aankondiging van een knallende afsluiter op de laatste avond in het zwembad. Enkele weken eerder waren de koppen bij elkaar gestoken voor “De (nu al…) beroemde Reis om de Wereld”
Daar stond hij op dinsdagavond 2 april in zwembad De Fluit om 21:00 uur; onze Reisleider Walter met een groene pet op aan de waterkant. De gele paraplu ontbrak maar zijn stem compenseerde dit ruim en was luid en duidelijk te horen! De reizigers werden voor vertrek ingedeeld en na een laatste instructies stond ieder klaar waarna het vertrek signaal klonk!
Het was hardwerken, zweten en soms ook rillen van de kou wat je allemaal niet zou verwachten bij een vakantiereis. Walter was duidelijk, er moest gewerkt worden, de oude NOB-tijden braken weer aan zoals hij vertelde en dat hebben de reizigers geweten. Maar voor allen een compliment! Want ieder hield zijn hoofd bovenwater en soms ook onder maar dan was het ook de bedoeling.
Wat had Walter zoal bedacht om deze met recht “De (nu al…) beroemde Reis om de Wereld” te ondernemen. Er waren 6 banen uitgezet in het zwembad. Nr.1 – reddend zwemmen; met de verschillende hulpgrepen, denk aan de kopgreep, duwgreep, okselgreep maar ook de tandemgreep die was nieuw, snel en eigenlijk ook wel de mooiste! Vervolgens kwam nr.2 – Oma moet ook mee; de reddingspop die als Oma onderwater lag moest verplaatst worden. Bij het volgende fluitsignaal was daar nr.3 – doe eens wat anders aan; – dit was worstelen met de verschillende maten vesten van XXL tot XXS met de vraag; past alles nog wel? Vervolgens nr.4 – kijk mij nou knap zijn; dit was elkaars zonnebril (onderwater) doorgeven en naar boven voor een vakantiekiekje. Was dit nog niet genoeg nr.5 -blaas een SMB onderwater op; zwem naar de overkant en vervolgens kom onderwater weer terug. De laatste was wel bijzonder, namelijk nr.6 – doe alles uit; (behalve je zwemkleding) om vervolgens na een hoekduik het weer op te halen!
Tenslotte volgde de afsluiter met een rondje krokodillen. De reis om de wereld 2024 was volbracht en tijd voor een warme douche en wat lekkers met dank aan Maurice en Rick. En verder veel gezelligheid in de kantine.
Leuk dat er zoveel waren gekomen als deelnemer of als uitzwaaier. Iedereen bedankt en wij zien jullie graag buiten aan de waterkant!
Namens Walter, Monique en Rob SMS – Evenementen Commissie
Ben jij een nieuwe generatie duiker? Kom naar 1 van de introductieavonden
Historie SMS; drie generaties duikers zijn actief
De Leidschendamse duikvereniging SMS kent een lange traditie. De club viert dit jaar hun 45-jarig jubileum. Pioniers van het eerste uur (zoals Henk Planken en Lisette Vroonhof) en de tweede generatie duikers (o.a. de locale ondernemers John Hofstede van Tuincentrum ‘Dier en Tuin’ en Monique den Heijer van Monicare) zijn nog altijd enthousiast betrokken bij onze mooie duikclub.
Vanzelfsprekend krijgt jong opkomend talent met liefde voor de onderwatersport ruimte in onze actieve duikclub. Bart Valk (30 jaar oud), ook een bekend gezicht bij de Leidschendamse Reddingsbrigade op recreatiegebied Vlietland, is inmiddels volledig gesetteld binnen SMS. Bart verzorgt de coördinatie van de duikopleidingen tot de verschillende niveau’s; zowel 1 ( Open Water Diver), 2 (Advanced Open Water Diver) (inclusief de specialty Rescue) als ook 3* (Divemaster) opleidingen. Verder heeft Bart de jaarlijkse reanimatieavonden naar zich toe weten te trekken. Deze spontane overlap met zijn dagelijkse werkzaamheden als verpleegkundige en praktijkopleider in het ziekenhuis, pakt goed uit. De club heeft veiligheid hoog in het vaandel.
Maak in dit speciale jubileum interview nader kennis met Bart uit de derde generatie SMS duikers.
Bart, neem ons mee in hoe jouw passie voor de onderwatersport is ontstaan?
Van kinds af lag ik wekelijks in het zwembad De Fluit. Al op jonge leeftijd behaalde ik zoveel mogelijk diploma’s, natuurlijk de bekende ABC zwemdiploma’s. Op mijn basisschool kreeg ik de fenomenale kans om een kennismakingscursus voor duiken te volgen. Natuurlijk deed ik enthousiast mee. Ik was echt meteen verkocht. Omdat bij de Nederlandse Onderwatersport Bond (NOB) destijds een leeftijdslimiet van 18 jaar voor opleiding tot 1* (open water) gold, zat er niets anders op dan door te zwemmen. Mijn energie raakte ik goed kwijt in het (reddings)zwemmen bij de Leidschendamse reddingsbrigade. Eenmaal 14 jaar oud, heb ik zo snel als mogelijk de 1* ‘open water’ en 2* ‘advanced open water’ brevetten achter elkaar gehaald. Bij PADI lag die leeftijdsgrens indertijd aanmerkelijk lager dan bij de NOB, vandaar. Later heb ik heel bewust de overstap naar het NOB duiksysteem gemaakt. Vanaf het begin van mijn duikcarrière ben ik heel regelmatig op de Nederlandse duiklocaties te vinden, o.a. vanwege de gemakkelijke bereikbaarheid.
Wist je dat tegenwoordig jongeren al vanaf 14 jaar welkom zijn bij onze duikclub? Wil je meer weten en misschien wel de vierde generatie SMS-er worden, lees het interview met Ruud Henkus.
Hoe slaag jij erin jouw verantwoordelijke baan in de zorg te combineren met een bijzonder actieve inzet binnen onze duikclub?
Een groot gedeelte van de week loop ik voor mijn werk als verpleegkundige rond in het ziekenhuis Reinier de Graaf in Delft. Mijn dagelijks werk bestaat uit patiëntenzorg in de acute setting. Ondanks dat ik een heel mooi vak heb, neem ik ook de tijd voor ontspanning en sport. De zorg kampt tegenwoordig met onderbezetting. Je moet dus wel goed voor jezelf zorgen. Het duiken in Nederland helpt om mijn hoofd leeg te maken. Zo druk als dat het bovenwater soms kan zijn, zo rustig is het onderwater. Eenmaal onderwater hoor je gewoon even helemaal niks, behalve het geluid van je eigen ademhaling. Het duiken voelt als het ware meditatief. Verder hou ik van het vak van opleiden en coördineren zowel op mijn werk als binnen de duikclub. Als coördinator opleidingen binnen SMS werk ik samen met een geweldig team van instructeurs en begeleiders. Heel belangrijk, omdat de begeleiding tot ieder type duikbrevet een heel intensief traject is.
Hoe zie jij jouw toekomst als derde generatie duiker binnen onze club eruit? Wat verwacht jij van de nieuwe vierde generatie?
De eerste 7 jaar was ik vooral als duiker actief bij de duikclub. In die (begin)tijd heb ik voor de ‘Simulatie Redden’, onderdeel van de opleiding tot 2* duiker, de samenwerking tussen SMS en de Reddingsbrigade, mijn andere hobby, vormgegeven. Op de jaarlijkse trainingsdag in Vlietland oefenen we gezamenlijk het redden van duikers. Sinds 2020 ben ik doorgegroeid tot coördinator opleidingen bij SMS naast mijn rol als duikinstructeur. Voorlopig voel ik me goed op deze plek. Met mijn mede-instructeurs kunnen we de aangevraagde opleidingen tot op heden goed behappen. Per jaar leiden we idealiter zo’n 6 tot 7 nieuwe duikers op. Wanneer het tijd wordt om het stokje over te dragen, kan ik nu nog niet inschatten. De tijd zal het leren, wanneer de vierde generatie klaar is om het roer over te nemen.
Wat ik de volgende generatie duikers toewens, is dat ze net zoveel rust en voldoening halen uit het duiken als ik beleef. Uit ervaring weet ik dat duiken in verenigingsverband meer mogelijkheden biedt. Samen sta je sterk en kom je verder. Dat maakt een vereniging in mijn optiek mooier dan het behalen van duikbrevetten op exotische plekken.
Welke boodschap wil je meegeven aan de Leidschendammers en bewoners in de omstreken, die dit interview lezen? Moet je een ‘echte’ waterrat zijn om een lidmaatschap bij SMS aan te gaan?
Nee, je hoeft zeker geen echte waterrat te zijn, maar het water en zeker de wat koudere wateren moeten je niet benauwen. In de afgelopen jaren hebben we aardig wat cursisten gezien, die in het begin met een angstvallige blik opkeken tegen die allereerste buitenduik in het Oostvoornse meer. Na de eerste vuurdoop in de buitenwateren zijn de meesten vaak helemaal verkocht. Voordat je zover bent, wordt je eerst in het winterseizoen heel degelijk in zwembad De Fluit voorbereid. Wekelijkse op de dinsdagavonden houden we de diverse type duik- en zwemtrainingen. Om te ontdekken of duiken bij jou past, zijn de introductieduiken in het zwembad ideaal voor een snelle en eenvoudige kennismaking. Uiteraard geheel vrijblijvend. Ik wil de lezers uitdagen om deze unieke kans te grijpen.
Na het succes van de vorige specialtyonderwaterbiologie is er ook dit jaar weer een lichting nieuwe amateur onderwaterbiologen opgeleid. Judith Vleer geeft aan de hand van bekende spelletjes een inkijkje in wat deze specialty inhoudt.
‘Wie is het?’
Binnen de vereniging worden er de nodige duiken gemaakt en vele leden zijn al jaren lid. En toch.. Als je dan vraagt wat er onderwater is gespot, vervallen we verrassend vaak in algemeenheden: kreeften, krabben, kwallen en een wat grotere vis. Maar wat voor vis was dat dan? “Nou ehm… eentje van ongeveer 15 centimeter, beetje zwart-bruin, met twee rugvinnen….” Maar wat het nou precies was? Je zou er zomaar een spelletje ‘wie is het?’ van kunnen maken: de wat beter ingevoerde amateurbiologen onder ons stellen net zoveel vragen totdat er eigenlijk nog maar één optie over blijft. Vaak wordt het diertje dan nog even opgezocht via Google Images: “Kijk. Een zwarte grondel. Die bedoelde je toch?” Ja, die bedoelde ik dus…. Weinig verrassend dus, dat toen gevraagd werd wie geïnteresseerd was in de specialty onderwaterbiologie, zich best een grote groep aanmeldde. Ja, dat het een vis is weten we allemaal wel. Blijkbaar willen we óók allemaal weten wat voor soort vis het dan precies is en het spelletje ‘wie is het?’ kunnen winnen.
Een bruine vis, maar welke?
‘Ik weet er alles van’
Voor het verzorgen van deze specialty onderwaterbiologie, bestaande uit 3 theorieavonden en één praktijkdag, zetten wij onze WildCard in: Ton Klerks. Als hij mee zou doen aan ‘ik weet er alles van’, zou hij vast voor het onderwerp onderwaterbiologie kiezen… Altijd al geïnteresseerd in het (onderwater)leven en hoe dat eigenlijk allemaal werkt en heet (inclusief Latijnse namen), kun je hem eigenlijk geen ‘amateurbioloog’ meer noemen. Daarnaast is hij ook nog eens fervent onderwaterfotograaf. Dus alles wat hij vertelt, kan hij ook nog eens illustreren met de meest geweldige (soms zelfs prijswinnende) foto’s.
‘Trivial Pursuit’ en ‘kwartet’
Het blijft een vereniging, dus de theorieavonden beginnen met een sociaal aspect: samen koffie drinken en bijkletsen onder het genot van de door Marjolein nog die middag vers gebakken cake. Al snel blijkt het dan tijd om met de les te beginnen en verhuizen we naar boven, naar de grote ruimte boven Ton’s werkplaats. Daar is een gezellig opstelling met (soms iets té) comfortabele banken gecreëerd. Het middelpunt van de aandacht is het grote scherm waar Ton de presentatie heeft klaargezet. Aan de hand daarvan zal hij ons tijdens de eerste twee theorieavonden meenemen in de wondere wereld van het onderwaterleven.
Maar dan blijkt dat we helemaal niet meteen het diepe in duiken en meteen over het onderwaterleven gaan leren….. Nee, we moeten eerst terug naar de basis. Het wordt bijna een spelletje Trivial Pursuit (of Triviant), zoveel categorieën komen er aan bod. Wat is bijvoorbeeld een ecosysteem en wat een biotoop? We leren de verschillen tussen abiotische factoren en biotische factoren; Wat is het verschil tussen planten en wieren? En is het eigenlijk wel een plant of wier en niet ‘stiekem’ toch een dier? En in hoeveel verschillende klassen/soorten kun je dieren dan eigenlijk indelen? Aan de hand van een uitgebreide presentatie met veel mooie foto’s navigeert Ton ons door deze eigenlijk best pittige kost. Want al snel blijkt dat we met zijn allen misschien nóg iets minder wisten over (onderwater)biologie dan we van te voren dachten. Maar goed, dat is natuurlijk ook precies waarvoor we met zijn allen gekomen zijn: om te leren! Gelukkig is er tussendoor tijd voor een pauze met een lekker hapje en drankje én mogen we ook oefenen. Aan de hand van foto’s proberen dieren in de juiste klasse indelen of met behulp van een determinatietabel proberen te achterhalen wélke krab je dan precies gezien hebt. Dat blijkt nog niet zo heel gemakkelijk te zijn, maar wel heel leuk en leerzaam. Het is bijna net als een potje kwartetten: “Mag ik van jou, van de categorie neteldieren, de oorkwal en van de categorie krabben, de penseelkrab”?
Schaalhoorn tegen de wand van het aquariumDe piepkleine slanke knotsslak met eitjes
Eitjes brede ringsprietslakBrede ringsprietslak
‘Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet’
Leuk natuurlijk, onderwaterleven indelen en herkennen aan de hand van foto’s, maar het is natuurlijk wel de bedoeling dat we dit straks onderwater toe kunnen passen. Daarom staat er op zaterdag 13 mei een praktijkdag gepland bij Dreischor. De weergoden hebben besloten mee te werken en het blijkt een stralende dag te worden. Nadat iedereen zich bij de campers van Ton & Marjolein en Saar & Léon heeft gemeld én voorzien is van een lekkere bak koffie met wat lekkers, informeert Ton ons over de planning van vandaag: 2 duiken bij Dreischor en een bezoekje aan de getijdenbakken bij Ouwerkerk. Voor de eerste duik krijgen de buddyparen de opdracht om tijdens de duik goed om zich heen te kijken. Tijdens het oppervlakte interval tussen de twee duiken in, moeten ze dan proberen om alles wat ze gezien hebben te noteren én te classificeren. Dat blijkt nog niet mee te vallen en er ontstaat een hoop hilariteit én een run op de meegebrachte biologieboeken. Toch nog maar even checken hoe het gespotte diertje ook weer precies heet en of het nou een weekdier of toch weer een neteldier is… Echt alles wat onderwater aangetroffen wordt, wordt vermeld op de lijsten. Zélfs de eenzame loodpocket die Léon en zijn buddy mee terug naar de oppervlakte brengen.
Na het invullen van de lijsten en een lunchpauze is het dan tijd voor de tweede duik. Tijdens deze duik worden de (gewijzigde) buddyparen ingedeeld om op een bepaalde diepte te duiken en daar goed rond te kijken. We spelen ‘ik zie, ik zie, wat jij niet ziet’. Na de duik noteren de buddyparen wat zij tijdens hun duik gezien hebben. Ton bundelt deze informatie en laat ons tijdens de laatste theorieavond zien wat de verschillen in onderwaterleven zijn op de verschillende dieptes.
Zoeken in de getijdenzoneDeelnemers buigen zich over de getijdenpoelenEr zit altijd veel leven in de bakkenTon pluist een pluk wier uitAlles in het draagbare aquarium
‘Raad het plaatje’
Nadat iedereen weer omgekleed is, vertrekken we naar het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk. Daar, langs de Oosterschelde, staan namelijk de getijdebakken. Dit zijn kunstmatige getijdenpoelen; betonnen bakken die bij vloed volledig onder water staan en bij eb weer tevoorschijn te komen. In deze bakken treffen we allerlei kleine diertjes aan die Ton uit de bak vist en even overzet in zijn draagbare aquarium. Zo kunnen we ze beter bekijken. Onze determinatievaardigheden worden meteen op de proef gesteld want we hebben een slakje gevonden. Maar, welk slakje is het nu precies? De slakkenkaart en Google worden enthousiast geraadpleegd. Er ontstaat een verhitte discussie over wat voor soort slakje het nu precies is. Een aantal duikers is ervan overtuigd dat ze het weten. Maar Ton schudt glimlachend zijn hoofd. Nee jongens, het is toch écht een ruwe wratslak… Discussie geslecht, vertrekken we naar Even Pause om samen de dag af te sluiten met een lekkere maaltijd.
Ruwe wratslak
‘Ik ga onderwater en ik neem mee….’
Meteen de dinsdag erna staat de laatste theorieavond van de specialty onderwaterbiologie op het programma. De avond waar sommigen van ons zich misschien nog wel het meest zenuwachtig over gemaakt hebben. Nadat Ton de resultaten van het spelletje ‘ik zie, ik zie, wat jij niet ziet’ van duik nummer 2 met ons heeft gedeeld, moeten we een spreekbeurt geven over ons favoriete zeedier. Nou ja, ‘favoriete’ is een groot woord.. Zo komen onder andere de sepia, de zeekomkommer en de oorkwal voorbij… Door de spreekbeurten leren we toch weer interessante en soms onverwachte dingen over dieren die we regelmatig tegen (hopen te) komen tijdens onze duiken. Aan het eind van de avond spelen we het laatste spelletje van de cursus: ‘ik ga onderwater en ik neem mee…’ mijn brevet/certificaat voor de specialty onderwaterbiologie!
Dank aan Ton en Marjolein bedankt voor de verzorging van en tijdens de cursus! Het was zeer geslaagd en we gaan met zijn allen vaker het spelletje ‘wie is het?’ winnen. Als het überhaupt nog nodig is om het te spelen…
In oktober hebben we nog goede hoop. Corona lijkt onder controle en we mogen het zwembad in. Wel Corona–proof wat in de praktijk het volgende betekent: bij de ingang van het zwembad je handen ontsmetten, mondkapje op en via een met pijlen aangegeven route kris-kras het zwembadgebouw door. Uitkleden aan de rand van het zwembad, 1.5 meter afstand houden en na afloop in je natte boeltje huppakee de auto weer in. Nou ja, met een SMS-poncho kun je nog net weer je kleren aan trekken. Maar geen douche, geen borrel, geen gekletst na afloop. Het is al heel wat. En gelukkig kunnen we zo onze nieuwe leden toch nog in levenden lijve ontmoeten.
Drive-Thru
En bij die paar weken coronaproof in het zwembad blijft het helaas. Want al begin december gaat de boel weer volledig op slot. Wat nu? Weer ons SMS-café opengooien? Nu veel leden al maanden thuis online werken of studeren merken we dat iedereen een beetje murw is van de online activiteiten. Dus maar even niet. Wat kunnen we dan doen? En wat dan met de nieuwjaarsreceptie? Gelukkig weten onze inventieve leden raad. Onze Ton tovert zijn werkplaats om in een afhaalbar in kerststijl. En Monique regelt voor elk lid een leuk borrelpakket.
Mc Sub Marine Stars borrelmenu
En dan organiseren we eind december een heuse Drive-Thru waar de leden hun borrelpakket ophalen. Uiteraard op gepaste 1.5 meter afstand! Wat een succes. De auto’s rijden af en aan, en door het raampje kletsen we weer even bij.
En op 5 januari volgt de apotheose. De borrelpakketten mogen eindelijk open in de eigen huiskamer! En we toosten online op de Lichtpuntjes die we verwachten in 2021. We luisteren naar muziek, een speech en spelen met rode, groene en gele kaarten een zeer vermakelijke quiz. En ondanks de online moeheid is er een hele hoge opkomst. Die hoge opkomst sterkt ons om toch maar weer wat andere online-activiteiten te organiseren.
DOSA-presentatie
We besluiten om externe sprekers te benaderen voor een presentatie. Remco Kieftenbeld en David Wassing bijten de spits af met hun presentatie namens DOSA: Duik Ongevallen Statistiek en Analyse. Maar liefst 40% van de leden klimt op een digitale barkruk en volgt de zeer informatieve presentatie. Wat een leerzame avond is dit!
Chain of Events
DOSA wordt volledig gerund door vrijwilligers, en is financieel afhankelijk van giften en sponsoring. Weer fijne mensen die een stukje vrije tijd opofferen om de Duiksport vooral veiliger te maken. Want zo leren wij van David, DOSA registreert niet alleen, DOSA onderneemt ook actie naar aanleiding van meldingen. Glijden er bijvoorbeeld twee duikers achter elkaar uit in de buurt van een duikstek dan legt DOSA contact met de duikstekbeheerder om maatregelen te treffen. “Hè, is uitglijden dan ook een duikongeval en kun je dit ook melden dan?” Ja zeker zo licht David ons toe. “Alles wat afwijkt van wat je gepland had met de duik” kan gemeld worden bij DOSA. Want het doel van de registratie is leren. Leren van bijzondere situaties, leren van fouten.
Gecontroleerde omgeving
David benadrukt in zijn presentatie ook het belang van de zwembadtrainingen. “het zwembad is een gecontroleerde omgeving, en het is belangrijk dat je skills traint in een gecontroleerde omgeving. Juist ook de ervaren duikers! En vergeet ook je materiaal hierbij niet. Als je nieuw materiaal test, of geserviced materiaal, doe dit dan eerst in een gecontroleerde omgeving”. Het jaarverslag van DOSA is een prima bron voor instructeurs. Aan welke bijzondere omstandigheden kun je aandacht besteden in het zwembad? Nou bijvoorbeeld zwemmen met één vin. Want in het jaarverslag valt te lezen dat het ogenschijnlijk eenvoudige verlies van een vin bij het duiken uiteindelijk kan leiden tot een longkwetsuur!
We zijn geïnspireerd door de DOSA presentatie en ook gemotiveerd om meer te melden. DOSA: https://www.duikongevallen.nl/
Droogduiken
Gelukkig is er binnen onze vereniging al veel aandacht voor veiligheid en oefenen van vaardigheden. Instructeur Patrick is, samen met bestuurslid Han, sinds november actief met een groep gevorderde duikers. Juist met hen wordt gewerkt aan het verder perfectioneren en ‘automatiseren’ van de skills. En dat dit ook prima ‘droog’ kan bewijzen ze door al weken online onderlinge demonstraties te verzorgen. Per week staat een specifieke vaardigheid op het programma en deze wordt via ZOOM geëtaleerd. Zo geven we een hele nieuwe invulling aan het droogduiken.
Maar er gaat uiteraard toch niks boven een lekker avondje met je set op in het zwembad met na afloop een bitterbal en een drankje aan de bar. We houden vol en blijven inventief en creatief. En uiteraard duiken onze dapperste duikers, droog of nat, nog lekker door in het buitenwater. Nou ik wacht nog even tot het water ietsje warmer is. Voor mijn eigen veiligheid!
We zitten binnen. We vereren Wifi, Netflix en de online tools als onze nieuwe goden. Buiten schijnt de zon, maar woedt een desastreus virus. Onze duikpakken hangen weggestopt in de kast. En de duikbril wordt hooguit gebruikt in de badkuip, of in geval van nood als beschermingsbril. Duiken heeft een andere betekenis. We duiken weg onder onze dekens, of duiken weg in onze herinneringen. ‘Toen alles nog gewoon was’.
Theo
Een jaar geleden stond binnen onze duikvereniging de tijd ook al even stil. Theo, onze vrolijke, hartelijke, joviale, altijd klaarstaande Theo. Theo met zijn Haagse accent. Theo aan de bar met een glas rode wijn. Theo in zijn rode droogpak. Of was het nou “semi-droog” Ton? Theo die vol liefde sprak over ‘zijn meissie’. Ja die Theo dus. Die overleed een jaar geleden. Onverwachts, na een redelijke standaard operatie. Overleed aan de gevolgen van een desastreuze bacterie. Net zo klein en ongrijpbaar, als ons virus nu.
Forellen
Theo was naast
duiker een fervent visser. Mooie verhalen kon hij vertellen onze Theo. Wat mij
betreft komen duikers en vissers wat dat talent betreft aardig overeen. De
omvang van een gevangen vis, of van een onderwater gespot exemplaar wordt door
beiden zeker overdreven. Zo ook bij Theo. Met zijn grote vriend Jan ging hij
soms ook forellen vissen. In Nederland heb je zelfs vijvers waar je in
verenigingsverband op deze gladde zoetwater beesten kunt vissen. En Theo wist
ze daarna met een prima recept te bereiden op de barbecue. Zijn recept: Je
snijdt de forel overlangs open. Verwijdert eventuele ingewanden, en bestrooit
het beest dan met viskruiden. Vervolgens
vul je de forel met een Italiaanse saus. Bijvoorbeeld een pot balsimico
pastasaus. Deze saus is helaas slecht verkrijgbaar in deze tijd van Corona
hamstergedrag. Maar dat ter zijde. Je sluit de vis, omwikkelt hem met zelf
gesneden (zuurkool)spek en legt daarboven op wat plakjes limoen of citroen. Dan
wikkel je de forel in aluminiumfolie en dan op de barbecue. Ik smul in mijn
herinnering!
Camping
Tja en voor een
echte gezellige barbecue is voor mij de camping en kamperen onmisbaar. Ook daar
was Theo graag te vinden, op de camping. Samen met zijn Mar, en het laatste
jaar ook hond Boef. Heel wat duikweekenden hebben we als vereniging met elkaar
doorgebracht. Waarbij de rode wijn soms wat al te vrolijk vloeide, en menig
duiker op zondagochtend ‘nog even in bed bleef liggen’.
En dat was echt niet alleen Theo. Ik duik in de leuke foto’s van al deze mooie
weekenden op de website. Ach herinneringen!
Fore
“Fore!”, “Oorspronkelijk een Schots interjectie, wordt gebruikt om iedereen te waarschuwen die in de vlucht van een golfbal staat of beweegt” (wikipedia). Ook deze term past goed bij Theo. Met zijn maatje Nico sloeg hij wekelijks een balletje op de golfbaan. Een van mijn herinneringen aan Theo is deze term. We wandelden rondom de golfbaan bij het Westerpark. Er riep iemand heel hard “Fore”. “Theo” zeiden we tegelijk. En nog steeds als we een rondje om de golfbaan lopen, zien we in gedachten Theo staan. Helaas ontbrak een dergelijke strijdkreet om ons te waarschuwen voor Corona. Of hebben we eenvoudig weg niet goed geluisterd? De toekomst zal het leren.
Toekomst
Theo zal voor ons een herinnering blijven. Er komen geen nieuwe herinneringen bij. Al blijven we met een glimlach anekdotes over hem ophalen. Als vereniging hebben we echter wel een toekomst met elkaar. Al is het zwembad gesloten, ons binnenwater seizoen abrupt afgebroken en lijkt duiken onbelangrijk en even onzeker. Als echte duiker weet ik zeker: “hoe diep je ook duikt, hoe troebel soms het water, we komen altijd weer boven”. En dan maken we met elkaar, weer mooie nieuwe herinneringen.
