fbpx

Droogduiken in coronatijd

Droogduiken in coronatijd

In oktober hebben we nog goede hoop. Corona lijkt onder controle en we mogen het zwembad in. Wel Coronaproof wat in de praktijk het volgende betekent: bij de ingang van het zwembad je handen ontsmetten, mondkapje op en via een met pijlen aangegeven route kris-kras het zwembadgebouw door. Uitkleden aan de rand van het zwembad, 1.5 meter afstand houden en na afloop in je natte boeltje huppakee de auto weer in. Nou ja, met een SMS-poncho kun je nog net weer je kleren aan trekken. Maar geen douche, geen borrel, geen gekletst na afloop. Het is al heel wat. En gelukkig kunnen we zo onze nieuwe leden toch nog in levenden lijve ontmoeten.

Drive-Thru

En bij die paar weken coronaproof in het zwembad blijft het helaas. Want al begin december gaat de boel weer volledig op slot. Wat nu? Weer ons SMS-café opengooien?
Nu veel leden al maanden thuis online werken of studeren merken we dat iedereen een beetje murw is van de online activiteiten. Dus maar even niet. Wat kunnen we dan doen? En wat dan met de nieuwjaarsreceptie? Gelukkig weten onze inventieve leden raad. Onze Ton tovert zijn werkplaats om in een afhaalbar in kerststijl. En Monique regelt voor elk lid een leuk borrelpakket.

De Drive-Thru is geopend.
Mc Sub Marine Stars borrelmenu

En dan organiseren we eind december een heuse Drive-Thru waar de leden hun borrelpakket ophalen. Uiteraard op gepaste 1.5 meter afstand! Wat een succes. De auto’s rijden af en aan, en door het raampje kletsen we weer even bij.

En op 5 januari volgt de apotheose. De borrelpakketten mogen eindelijk open in de eigen huiskamer! En we toosten online op de Lichtpuntjes die we verwachten in 2021. We luisteren naar muziek, een speech en spelen met rode, groene en gele kaarten een zeer vermakelijke quiz. En ondanks de online moeheid is er een hele hoge opkomst.
Die hoge opkomst sterkt ons om toch maar weer wat andere online-activiteiten te organiseren.

DOSA-presentatie

We besluiten om externe sprekers te benaderen voor een presentatie. Remco Kieftenbeld en David Wassing bijten de spits af met hun presentatie namens DOSA: Duik Ongevallen Statistiek en Analyse. Maar liefst 40% van de leden klimt op een digitale barkruk en volgt de zeer informatieve presentatie. Wat een leerzame avond is dit!

Chaine of Events van DOSA
Chain of Events

DOSA wordt volledig gerund door vrijwilligers, en is financieel afhankelijk van giften en sponsoring. Weer fijne mensen die een stukje vrije tijd opofferen om de Duiksport vooral veiliger te maken. Want zo leren wij van David, DOSA registreert niet alleen, DOSA onderneemt ook actie naar aanleiding van meldingen. Glijden er bijvoorbeeld twee duikers achter elkaar uit in de buurt van een duikstek dan legt DOSA contact met de duikstekbeheerder om maatregelen te treffen. “Hè, is uitglijden dan ook een duikongeval en kun je dit ook melden dan?” Ja zeker zo licht David ons toe. “Alles wat afwijkt van wat je gepland had met de duik” kan gemeld worden bij DOSA. Want het doel van de registratie is leren. Leren van bijzondere situaties, leren van fouten.

Gecontroleerde omgeving

David benadrukt in zijn presentatie ook het belang van de zwembadtrainingen. “het zwembad is een gecontroleerde omgeving, en het is belangrijk dat je skills traint in een gecontroleerde omgeving. Juist ook de ervaren duikers! En vergeet ook je materiaal hierbij niet. Als je nieuw materiaal test, of geserviced materiaal, doe dit dan eerst in een gecontroleerde omgeving”.
Het jaarverslag van DOSA is een prima bron voor instructeurs. Aan welke bijzondere omstandigheden kun je aandacht besteden in het zwembad? Nou bijvoorbeeld zwemmen met één vin. Want in het jaarverslag valt te lezen dat het ogenschijnlijk eenvoudige verlies van een vin bij het duiken uiteindelijk kan leiden tot een longkwetsuur!

We zijn geïnspireerd door de DOSA presentatie en ook gemotiveerd om meer te melden. DOSA: https://www.duikongevallen.nl/

Droogduiken

Gelukkig is er binnen onze vereniging al veel aandacht voor veiligheid en oefenen van vaardigheden. Instructeur Patrick is, samen met bestuurslid Han, sinds november actief met een groep gevorderde duikers. Juist met hen wordt gewerkt aan het verder perfectioneren en ‘automatiseren’ van de skills. En dat dit ook prima ‘droog’ kan bewijzen ze door al weken online onderlinge demonstraties te verzorgen. Per week staat een specifieke vaardigheid op het programma en deze wordt via ZOOM geëtaleerd. Zo geven we een hele nieuwe invulling aan het droogduiken.

Maar er gaat uiteraard toch niks boven een lekker avondje met je set op in het zwembad met na afloop een bitterbal en een drankje aan de bar. We houden vol en blijven inventief en creatief. En uiteraard duiken onze dapperste duikers, droog of nat, nog lekker door in het buitenwater. Nou ik wacht nog even tot het water ietsje warmer is. Voor mijn eigen veiligheid!

Herinneringen aan Theo opgedoken

Herinneringen aan Theo

We zitten binnen. We vereren Wifi, Netflix en de online tools als onze nieuwe goden. Buiten schijnt de zon, maar woedt een desastreus virus. Onze duikpakken hangen weggestopt in de kast. En de duikbril wordt hooguit gebruikt in de badkuip, of in geval van nood als beschermingsbril. Duiken heeft een andere betekenis. We duiken weg onder onze dekens, of duiken weg in onze herinneringen. ‘Toen alles nog gewoon was’.

Theo

Een jaar geleden stond binnen onze duikvereniging de tijd ook al even stil. Theo, onze vrolijke, hartelijke, joviale, altijd klaarstaande Theo. Theo met zijn Haagse accent. Theo aan de bar met een glas rode wijn. Theo in zijn rode droogpak. Of was het nou “semi-droog” Ton? Theo die vol liefde sprak over ‘zijn meissie’. Ja die Theo dus. Die overleed een jaar geleden. Onverwachts, na een redelijke standaard operatie. Overleed aan de gevolgen van een desastreuze bacterie. Net zo klein en ongrijpbaar, als ons virus nu.

Forellen

Theo was naast duiker een fervent visser. Mooie verhalen kon hij vertellen onze Theo. Wat mij betreft komen duikers en vissers wat dat talent betreft aardig overeen. De omvang van een gevangen vis, of van een onderwater gespot exemplaar wordt door beiden zeker overdreven. Zo ook bij Theo. Met zijn grote vriend Jan ging hij soms ook forellen vissen. In Nederland heb je zelfs vijvers waar je in verenigingsverband op deze gladde zoetwater beesten kunt vissen. En Theo wist ze daarna met een prima recept te bereiden op de barbecue. Zijn recept: Je snijdt de forel overlangs open. Verwijdert eventuele ingewanden, en bestrooit het beest dan met viskruiden.  Vervolgens vul je de forel met een Italiaanse saus. Bijvoorbeeld een pot balsimico pastasaus. Deze saus is helaas slecht verkrijgbaar in deze tijd van Corona hamstergedrag. Maar dat ter zijde. Je sluit de vis, omwikkelt hem met zelf gesneden (zuurkool)spek en legt daarboven op wat plakjes limoen of citroen. Dan wikkel je de forel in aluminiumfolie en dan op de barbecue. Ik smul in mijn herinnering!

Camping

Tja en voor een echte gezellige barbecue is voor mij de camping en kamperen onmisbaar. Ook daar was Theo graag te vinden, op de camping. Samen met zijn Mar, en het laatste jaar ook hond Boef. Heel wat duikweekenden hebben we als vereniging met elkaar doorgebracht. Waarbij de rode wijn soms wat al te vrolijk vloeide, en menig duiker op zondagochtend ‘nog even in bed bleef liggen’. En dat was echt niet alleen Theo. Ik duik in de leuke foto’s van al deze mooie weekenden op de website. Ach herinneringen!

Fore

“Fore!”, “Oorspronkelijk een Schots interjectie, wordt gebruikt om iedereen te waarschuwen die in de vlucht van een golfbal staat of beweegt” (wikipedia). Ook deze term past goed bij Theo. Met zijn maatje Nico sloeg hij wekelijks een balletje op de golfbaan. Een van mijn herinneringen aan Theo is deze term. We wandelden rondom de golfbaan bij het Westerpark. Er riep iemand heel hard “Fore”. “Theo” zeiden we tegelijk. En nog steeds als we een rondje om de golfbaan lopen, zien we in gedachten Theo staan. Helaas ontbrak een dergelijke strijdkreet om ons te waarschuwen voor Corona. Of hebben we eenvoudig weg niet goed geluisterd? De toekomst zal het leren.

Toekomst

Theo zal voor ons een herinnering blijven. Er komen geen nieuwe herinneringen bij. Al blijven we met een glimlach anekdotes over hem ophalen. Als vereniging hebben we echter wel een toekomst met elkaar. Al is het zwembad gesloten, ons binnenwater seizoen abrupt afgebroken en lijkt duiken onbelangrijk en even onzeker. Als echte duiker weet ik zeker: “hoe diep je ook duikt, hoe troebel soms het water, we komen altijd weer boven”. En dan maken we met elkaar, weer mooie nieuwe herinneringen.

Verschillende typen leden

Verschillende typen leden

Deze keer een blog van Saar Oudenbroek over de verschillende typen leden en de Sinterkerstennieuw op 17 december.

Sinterkerstennieuw 2019

De dagen worden steeds korter en de avonden steeds langer. Buiten is het fris en het water van Zeeland lijkt ver weg. Tijd voor cocoonen met kaarsjes op de bank en tijd voor de een luie zondag en tijd voor wat reflectie. Zo ook op onze duikvereniging bijvoorbeeld. Een mooie mix van mensen van allerlei pluimage, van kort, dik, lang, brabo’s, hagenaars en hagenezen, en leidschendammers niet te vergeten. En van verschillende typen leden. Wat ons bindt, is de duiksport en onze vereniging. Fijn dat er binnen onze vereniging ruimte is voor al die verschillende leden. Voor de commissie evenementen vast een uitdaging om het iedereen naar de zin te maken op het Sinterkerstennieuw op 17 december.

Ik blik eens vooruit op dit spektakel in combinatie met de verschillende typen leden binnen duikvereniging Sub Marine Stars:

De duikers

Allereerst zijn er de duikers. Nu zul je denken op een duikvereniging is iedereen een ‘duiker’ maar ik bedoel hiermee de goed geoutilleerde en serieuze duikers. In het buitenwaterseizoen staan ze klaar om andere duikers te assisteren. Ze beheersen hun skills goed, of werken eraan om ze nog beter onder de knie te krijgen. Ook in het binnenseizoen besteden ze hun zwembadtijd nuttig. Met elkaar aan de slag met de skills. En na afloop wordt er gesproken…over duiken. Deze groep kun je met Sinterkerstennieuw prima een kunstkerstboom onder water laten opzetten. Ook zijn ze prima op hun plek bij het onderwaterdobbelspel. In een perfecte trim uiteraard zwevend boven de bodem!

De fotografen

Een kleine groep, maar wel bloedserieus. In het buitenwater dan vooral. Elk krabbetje, slakje en elke kreeft wordt vastgelegd, en hun digitale fotoarchief beslaat vele gigabytes. In het zwembad zijn ze een beetje verloren. Ronddwarrelende haren zijn buiten de zwemmers en duikers in het bad het enige interessante (macro) fotomateriaal. Maar met Sinterkerstennieuw halen ze hun hart op. Tijd voor leuke plaatjes voor de website of facebook.

De onderwaterbiologen

Een fascinerende soort. Kan lyrisch praten over spookkreeftjes, neteldieren en de geweldige variëteit aan de naaktslakken in Nederland. Druk beoordelen of ze na een duik nu de gewone of de kleine knuppelslak hebben gezien. Zijn bovenwater ook bovengemiddeld geïnteresseerd in de natuur. En ook voor hen valt het binnenwaterseizoen niet mee. Besteden de tijd in het zwembad het liefst aan zwemmen en werken in de winter hun kennis van de fauna weer bij. Sinterkerstennieuw is een uitdaging. Sint op een zeepaard, de arrenslee getrokken door sepia’s? Of dan toch maar onderwatermemory met afbeeldingen van stekelhuidigen?

De verenigingsdieren

Deze soort heb je op elke vereniging. Komen vooral voor het gezelschap, het samenzijn met anderen, en het gezamenlijk uitoefenen van dezelfde hobby. Zijn onmisbaar voor de sfeer en chemie tussen leden onderling. Kijken uit naar het duikweekend, de borrel in het zwembad en duikstekken als Scharendijke en Den Osse, waar je na de duik gezellig op een terras wat kunt drinken of een patatje eten. Met Sinterkerstennieuw zijn ze zeker van de partij. Het maakt niet uit wat er gebeurt op die avond, als er maar veel leden zijn, en iedereen lekker na afloopt, blijft hangen bij de bar.

De ‘nieuwen’

De ‘nieuwen’

Nieuwe leden starten in het binnenwaterseizoen, en komen om hun brevet te halen, of voor een van de eerdergenoemde interesses. Hebben het in het begin best moeilijk om alle leden te leren kennen. Want niet elke ‘soort’ is even frequent in het zwembad aanwezig. En het echte duiken begint pas in april, waar dan ineens leden verschijnen die ze nog niet eerder hebben gezien.

Als we nu dit jaar zorgen dat we allemaal aanwezig zijn bij Sinterkerstennieuw op 17 december, zijn de ‘nieuwen’ niet langer nieuw en maken we er een gezellige avond van! Ik geloof dat ik wel weet bij welke soort ik hoor…

Disclaimer: deze blog is geschreven op persoonlijke titel en kan gelezen worden met een vette knipoog naar ‘alle soorten’

Neteldieren, dat zou ik moeten weten

Neteldieren, dat zou ik moeten weten

Deze keer een blog van Saar Oudenbroek over de Biologie specialty ‘neteldieren’. Een cursus onder de bezielende leiding van Peter van Bragt (Stichting Anemoon).

Biologie-specialty neteldieren

Vrijdagavond was ik door de regen aan het fietsen. Op naar het weekend? Nee, op naar de theorieavond van onze biologie-specialty Neteldieren. Samen met andere enthousiaste leden van onze Duikvereniging Sub Marine Stars laten we ons scholen in de wondere wereld van de Neteldieren. Ton is zo gastvrij geweest zijn grote bedrijfsruimte voor deze gelegenheid om te toveren tot een heus chil-honk, compleet met zes oude hangbanken. Heerlijk om ook als volwassenen eens zo te kunnen onderuitzakken op een grote zolder.

Onze biologie-goeroe

Peter van Bragt is ook deze keer onze biologie-goeroe. Peter is een kundig en enthousiast bioloog en duiker. Daarnaast is hij een docent met pre-pensioen en dat hij jaren voor de klas heeft gestaan blijkt. Peter brengt zijn verhaal zo stellig en overtuigend dat je af en toe het gevoel hebt van ‘oei dat zou ik moeten weten, maar ik heb echt geen idee’. Vooral op momenten dat hij een vraag stelt, ben ik blij dat we op een slecht verlichte zolder zitten en hij onze gezichten niet kan zien. De lezing start met een helikopterview: hydropoliepen, zeeanemonen, schijf- en steelkwallen en koraal. Oftewel, neteldieren. Er zijn meer dan 10 duizend soorten en in Nederland 135 gevestigde soorten neteldieren.

Wat zijn neteldieren?

Wat maakt een Neteldier afwijkend van andere dieren, en waaraan ontleden ze hun naam? …Uh Uh…ok zo simpel: ‘Neteldieren hebben netelcellen’: cnidocyten (cnidoblasten of nematocyten) in o.a. de buitenste laag cellen van de tentakels. De functie van de netelcellen is o.a. voedsel vangen en verdediging maar nog veel meer! De soorten variëren enorm in grootte, van microscopisch kleine parasieten tot enorme kwallen. Met prachtige namen zoals Zeepen, Zeeveer en vooral het beruchte Portugese Oorlogsschip. Ai die laatste doet me ergens aan denken!

James Bond Island

In 2017 was ik met manlief, zoon Max en Sharon op een tour bij het James Bond Island in Khao Ping Kan in Thailand. James Bond Island is bekend uit de film Goldfinger. In het echt stelt het niet veel voor, maar als toeristische trekpleister profiteert de regio er al jaren van. Je wordt in een bootje naar een eiland gevaren en daar stonden we dan met zo’n 1000 andere toeristen (veel chinezen en andere Aziaten) naar de rots op zo’n 80 meter afstand in zee te staren.

Langs de kant van het water stonden provisorische borden met een waarschuwing voor het Portugese Oorlogschip. Maar ja, Sharon en ik hadden ons echt verheugd om ook als bondmeisjes in bikini bij de beroemde rots te staan. Dus zijn we toch de zee ingegaan en naar de rots toe gezwommen. Of dat achteraf gezien verstandig is, weet ik niet. Maar in elk geval hadden we ons bondgirl-moment en nog vele andere toeristen met ons die zagen twee blonde vrouwen in bikini druipend uit het water stappen.

Martin en Marco, twee parende zeenaaktslakken

Oeps, gelukkig heeft Peter geen krijtjes in zijn hand, anders had ik er een om mijn oren gekregen, zo snel dwalen mijn gedachten altijd af. Van Thailand dus terug naar de Neteldieren. Gelukkig weet Peter het onderdeel voortplanting van de bijzondere onderwaterdieren altijd sprankelend te vertellen. Iedereen is weer alert en op zijn hoede. Want de vorige specialty mochten Martin en Marco uitbeelden hoe zeenaaktslakken paren. Niemand heeft zin uit te beelden hoe de voortplanting van de kwal verloopt. Tja, volgens Peter hebben biologen een obsessie voor voortplanting, want dat geeft uiteraard de meeste informatie over het voortbestaan van de soorten.

Voortplanting

De kwallen & hydropoliepen hebben een heel bijzondere cyclus. Kwallen kennen een geslachtelijke voortplanting: een eicel en zaadcel versmelten (zygote) en dat leidt tot hydropoliepen. De hydropoliepen op hun beurt kennen weer een ongeslachtelijke voortplanting: ze doen aan zelfproductie en die lijdt uiteindelijk weer tot kwalletjes. Ja en dan volgt de vraag ‘Wat was er eerder; het ei of de kip, de poliep of de kwal’. Hoofdbreker! Maar niet voor onderwaterbiologen, want met DNA onderzoek is bewezen dat de poliep er veel eerder was dan de kwal. Na zo’n hoofdbreker is het gelukkig tijd voor pauze en een bak koffie. Zelfs tijdens de koffie laat Peter ons nog versteld staan door zijn enorme kennis, en enorme drive om deze met ons te delen.

Sorry mijnheer van H.

Goh, als ik zo’n bevlogen leraar op de middelbare school had gehad, had ik biologie vast niet laten vallen als vak. Mijn leraar had toen hele grote brilglazen en vertelde altijd alleen maar over planten. Als tienermeisje wilde je toch meer en spannendere verhalen. We hadden toen nog echt geen internet waarop je alle wijsheid over bijvoorbeeld voortplanting kon halen. Mijn broer zei altijd over die leraar: ‘ Als hij over de voortplanting moet doceren, beslaan zijn brillen glazen’. Sorry mijnheer van H, het zal vast ook wel aan mijn eigen interesses toen hebben gelegen.

De kont is ook wel de mond

Na de pauze gaan we verder met ‘Eten en Soorten’. Anemonen, een neteldierensoort, kenmerken zich door opportunistisch eetgedrag. Ze proppen alles wat voorbij komt (tegen ze aan stoot) naar binnen en merken dan later wel of het lekker of überhaupt eetbaar is. Peter toont ons enkele hilarische foto’s die dit gedrag etaleren. Een anemoon die een poot van een krab naar binnen propt, of een anemoon die een veel grotere worm probeert te verorberen. Anemonen hebben ook slechts één in- en uitgang. Dus wat ze eerst naar binnen proppen, verlaat via hetzelfde gat als restjes. Oftewel ‘De kont is ook wel de mond’.

Nijntje-kreefjes & Michelin-mannetjes

Anemonen zijn prachtige dieren die in veel soorten en kleuren juist ook in Nederlands water zijn te zien. Het verwarrendste van deze, ook wel bloemdieren genoemd, zijn de namen. Wat te denken van ‘dahlia, margrietje, zonneroosje of anjelier’. Als het gaat om soorten kunnen we een weekend vullend programma volgen en dat geldt eigenlijk voor alle aspecten aan de neteldieren. Wat een fascinerende diersoort! Als uitsmijter smelt ik uiteraard bij de Nijntje-kreeftjes en niet te vergeten de Michelin-mannetjes. Maar….even voor de goede orde. Dit zijn geen neteldieren, maar juist vijanden van de neteldieren. Michelin-mannetjes (zeespinnen) eten bijvoorbeeld graag Anjelieren als diner.

Je hoeft helemaal niet diep en ver te duiken om onderwaterleven te zien

Pffft Peter, ik hoop dat ik gisteravond goed heb opgelet. In elk geval heb ik genoten van de uitleg en heb ik weer wat opgestoken van het onderwaterleven. Want dat maakt het duiken nog leuker en interessanter. En mooi meegenomen om al dat moois te zien. Je hoeft helemaal niet diep en ver te duiken om onderwaterleven te zien. Juist in het ondiep en op de vierkante meter valt er zo veel waar te nemen. Dus schaf een goede onderwaterloep aan en geniet. De avond eindigt toch met een triest tintje: de klimaatverandering. En de klimaatverandering zien we als duiker in Nederlands water wekelijks.

In de Grevelingen is beneden de 10 meter nauwelijks leven en is er vooral grijze schimmel te zien. Helaas is hierdoor ook het dodemansduim (koraal) bijna volledig verdwenen uit de Grevelingen en de Oosterschelde. Kortom, moment voor bezinning en actie. Uiteindelijk fietsen we tevreden naar huis en hebben we zin in de volgende duik die alweer gepland staat.

Reddingsoefening: een halve dag bewusteloos?

Reddingsoefening: een halve dag bewusteloos?

Nee gelukkig niet maar waarom dan deze aanhef?! Lees mijn avontuur als slachtoffer. Blog van Ton Klerks over de Reddingsoefening van Duikvereniging Sub Marine Stars in samenwerking met Reddingsbrigade Leidschendam. Ton blogt vanuit het perspectief van een ‘slachtoffer’.

Reddingsoefening met de Reddingsbrigade

Op zondag 15 september deden wij duikers van Duikvereniging Sub Marine Stars een reddingsoefening gezamenlijk met de Reddingsbrigade Leidschendam. Rond 10 uur werd er verzameld bij de loods van de Reddingsbrigade bij de Vlietlanden. De dag begon met een hartelijke ontvangst met koffie en taart, met daarop onder andere een afbeelding van mijzelf met buddy Leon.

Vervolgens kregen wij een presentatie van de Reddingsbrigade over wie zij zijn, wat zij doen en alle zaken daar omheen. Een duidelijk verhaal, een duidelijke presentatie en met een “knipoog”. Hierna verzorgde Marco de Haas, opleidingscoördinator van onze Duikvereniging, een presentatie over wie wij zijn en wat wij doen, voor zover dat al niet duidelijk is. De “knipoog” liet hij achterwege omdat met het opsteken van een vinger ook voor hem de volgende slide van de PowerPoint werd doorgeklikt. Na het aanhoren van deze interessante verhalen werden de duiksets opgebouwd. Daarna kregen wij duikers van Marco te horen wat de bedoeling was.

De reddingsoefening gaat beginnen

Aha, het strand met voorliggend water werd in 4 sectoren opgedeeld. In de eerste sector werd het onderwater zoeken geoefend door middel van het heen en weer zwemmen van steeds iets groter wordende halve cirkels (redactionele noot: ruitenwisser zoekpatroon). Omdat er ook nog andere watersporters in de buurt waren, was het verplicht een duikboei mee te voeren, zodat men duidelijk kon zien waar zich duikers onderwater bevonden. In de tweede sector werd een andere vorm van zoeken geoefend, namelijk het uitdijend vierkant. Dit houdt in dat je samen met je buddy vierkantjes zwemt die steeds iets groter worden. In de derde sector kwam het echte werk, en moesten duikers door de Reddingsbrigade gered worden.

Een van de duikers van een buddypaar kreeg een briefje met daarop wat hij ‘mankeert’. Dit briefje moest worden overhandigd aan de reddingsbrigade zodra deze ter plekke zouden verschijnen. Op basis van de klachten konden de redders dan hun ding gaan doen. In de vierde en laatste sector zou een buddypaar opstijgen vanaf 5 meter. Vervolgens raakte deze in paniek om hulp te roepen, waarbij wederom een van de duikers een briefje had.

Zo dat was de instructie en dan nu eerst de lunch. Die werd verzorgd door diverse dames van de Duikvereniging en bestond uit heerlijke courgette- en paprikasoep en…… een broodje hamburger. Voor de veganisten waren er ook vegaburgers maar deze vonden nauwelijks aftrek. Met de buikjes rond hees een ieder zich in zijn duikpak want het serieuze werk ging beginnen. Mijn toegewezen buddy was Saar en wij startten in sector 3. De sector waar je een briefje kreeg met wat je mankeert. En jawel daar begint de aanhef van mijn verhaal…

Redding is onderweg…

Een van ons moet spelen dat hij ‘bewusteloos is maar nog wel ademt’. Zo gezegd zo gedaan. Wij zwemmen naar de plek des onheils en gaan in de simulatiemodus. Ik ben van het ene op het andere moment bewusteloos en Saar houd mij aan de oppervlakte. De boot van de reddingsbrigade komt in actie. Mijn jacket wordt uitgedaan, duikbril af, en ik word aan boord gehesen. Ook Saar komt aan boord en verteld een verhaal dat wij al 5 minuten aan het duiken waren en dat ik niet goed was geworden. De redders praten nog wat op mij in maar ik blijf in mijn rol, bewusteloos is bewusteloos.

We varen naar de kant waar ik van boord word gehaald en in zo’n oranje plastic bakje kom te liggen met daarover een aluminium dekje om afkoelen tegen te gaan. Ik voelde me net als een stuk fruit in een bakje met cellofaan erover, ik lag alleen niet in de supermarkt. Gelukkig ben ik weer bijgekomen en kwam alles weer goed. En net als je denk dat het goed gaat moeten wij ons melden bij sector 4 .

Deze keer is Saar het slachtoffer en hoef ik slechts goed in paniek te geraken hetgeen ik niet snel doe maar vandaag even alles voor een goede reddingsoefening. Wij zwemmen naar de plek des onheils en op een teken van Marco zakken wij af naar 5 meter diepte. Ik schiet nog even mijn decoboei die er vervolgens alleen vandoor gaat omdat de bevestiging losschiet. Wij besluiten langzaam achter de boei aan te gaan en eenmaal aan het oppervlak aangekomen is Saar bewusteloos en ademt niet meer en schiet ik volledig in de stress, paniek alom.

Oeps..

De reddingsboot komt aangesneld en bekommeren zich direct over Saar en mij en ik maar schreeuwen dat ze Saar moeten redden en een beetje moeten opschieten want ik zie niets gebeuren. Eindelijk is Saar aan boord en word ik wat kalmer. En dan gaan de redders even in de fout, ze laten mij alleen met het jacket van Saar, in het water achter om zo sneller naar de hulptroepen aan het strand te kunnen gaan. Ik dobber nog wat rond, haal in de tussentijd mijn decoboei even op en bevestig deze aan het jacket van Saar. Omdat ik heel goed besef dat ze mij nooit alleen mogen laten besluit ik wederom om bewusteloos te raken. Met een arm tussen de slangen van het jacket van Saar dobber ik op mijn buik levenloos rond.

Eindelijk na (te) lang wachten hoor ik een bootje, een plons en vervolgens word ik omgekeerd, ik dacht redding is nabij maar niets bleek minder waar. Het was de andere boot van de reddingsbrigade die in eerste instantie alleen een jacket en boei zagen drijven en later ook mij. Mijn simulatie was zo echt dat ze dachten wat is hier aan de hand. Ze stellen dan ook de vraag of er echt iets aan de hand is of dat het simulatie is. Ik bevestig het laatste en ook de reden waarom. Het enige wat ze zeiden: “dan laten wij je verder liggen en gaan er weer van door”.

De redding is nabij

Wederom ben ik alleen en raak weer bewusteloos. Weer nadert er een boot en hoor ik een plons. Ik word weer omgedraaid en ontdaan van de duikuitrusting. Net als ze mij aan boord hijsen kom ik bij in hevige paniek en schreeuw om mijn buddy. Vervolgens raak ik weer bewusteloos. In de boot onderweg naar het strand kom ik af en toe een beetje wazig bij en val weer weg. Als ze mij in de boot nog een beetje proberen om te draaien lukt dat niet maar als ze roepen dat Natasja mij moet opvangen werk ik spontaan mee. Eenmaal bij het strand aangekomen gaat alles weer wonderbaarlijk goed met mij en ook met Saar. Die had al tegen de redders gezegd dat haar buddy waarschijnlijk al verdronken was want “die laat je toch niet alleen op het water achter?”

Gezamenlijke reddingsoefening

Na even te zijn bijgekomen mogen wij door naar sector 1 en 2 daar duiken wij onder. Maar het zicht is heel slecht en we besluiten eerst iets verder uit te zwemmen en opnieuw af te dalen. Het zicht was beter en we doen onze oefeningen zo goed mogelijk. Daarna zwemmen we nog wat rond en komen nog wat kreeftjes tegen. Als we ons weer aan de oppervlakte melden moeten we samen met 8 andere duikers een laatste gezamenlijke reddingsoefening doen.

Wij hebben allemaal vervuilde lucht in onze tanks en zijn niet goed geworden. De een is er wat slechter aan toe dan de ander. Op de plek des onheils is het al snel een drukte van jewelste van alle boten van de reddingsbrigade. Zij hebben hun handen vol aan zoveel drenkelingen tegelijk. Ik zelf merk er weinig van want die vervuilde lucht werkt als een slaapmiddel en wederom ging ik van mijn stokkie, ‘bewusteloos maar met ademhaling’. Onderweg naar de kant schreeuw ik nog even om mijn buddy, maar toen ik weer met die oranje fruitschaal op de kant was gedeponeerd kwam alles weer goed. Ook de andere duikers die bij dit ongeval betrokken waren kwamen bij en zagen er na een tiental minuten weer helemaal fit uit.

Het einde van een prachtige dag

En dan sluiten Marco namens Duikvereniging Sub Marine Stars en Bart namens de Reddingsbrigade Leidschendam deze zeer geslaagde dag af. En ik? ik ga zo mijn bed opzoeken en raak nog een keer bewusteloos met ademhaling en zonder reddingsbrigade sta ik morgen gewoon gezond weer op.

Lees meer over veiligheid in de vereniging.

error: U kunt geen foto\'s downloaden