duiken Archieven - Duikvereniging Sub Marine Stars

Op zoek naar de vierde generatie duikers

21 september 202323 september 2023 Madelene van den Berg Eerste duikervaring, Favoriete duikstekken, Veiligheid, Vereniging, Wie is ...? duiken, duiksport, duikvereniging, submarinestars

Ben jij een nieuwe generatie duiker? Kom naar 1 van de introductieavonden

Historie SMS; drie generaties duikers zijn actief

De Leidschendamse duikvereniging SMS kent een lange traditie. De club viert dit jaar hun 45-jarig jubileum. Pioniers van het eerste uur (zoals Henk Planken en Lisette Vroonhof) en de tweede generatie duikers (o.a. de locale ondernemers John Hofstede van Tuincentrum ‘Dier en Tuin’ en Monique den Heijer van Monicare) zijn nog altijd enthousiast betrokken bij onze mooie duikclub.

Vanzelfsprekend krijgt jong opkomend talent met liefde voor de onderwatersport ruimte in onze actieve duikclub. Bart Valk (30 jaar oud), ook een bekend gezicht bij de Leidschendamse Reddingsbrigade op recreatiegebied Vlietland, is inmiddels volledig gesetteld binnen SMS.
Bart verzorgt de coördinatie van de duikopleidingen tot de verschillende niveau’s; zowel 1 ( Open Water Diver), 2 (Advanced Open Water Diver) (inclusief de specialty Rescue) als ook 3* (Divemaster) opleidingen. Verder heeft Bart de jaarlijkse reanimatieavonden naar zich toe weten te trekken. Deze spontane overlap met zijn dagelijkse werkzaamheden als verpleegkundige en praktijkopleider in het ziekenhuis, pakt goed uit. De club heeft veiligheid hoog in het vaandel.

Maak in dit speciale jubileum interview nader kennis met Bart uit de derde generatie SMS duikers.

Bart, neem ons mee in hoe jouw passie voor de onderwatersport is ontstaan?

Van kinds af lag ik wekelijks in het zwembad De Fluit. Al op jonge leeftijd behaalde ik zoveel mogelijk diploma’s, natuurlijk de bekende ABC zwemdiploma’s. Op mijn basisschool kreeg ik de fenomenale kans om een kennismakingscursus voor duiken te volgen. Natuurlijk deed ik enthousiast mee. Ik was echt meteen verkocht.
Omdat bij de Nederlandse Onderwatersport Bond (NOB) destijds een leeftijdslimiet van 18 jaar voor opleiding tot 1* (open water) gold, zat er niets anders op dan door te zwemmen. Mijn energie raakte ik goed kwijt in het (reddings)zwemmen bij de Leidschendamse reddingsbrigade.
Eenmaal 14 jaar oud, heb ik zo snel als mogelijk de 1* ‘open water’ en 2* ‘advanced open water’ brevetten achter elkaar gehaald. Bij PADI lag die leeftijdsgrens indertijd aanmerkelijk lager dan bij de NOB, vandaar. Later heb ik heel bewust de overstap naar het NOB duiksysteem gemaakt.
Vanaf het begin van mijn duikcarrière ben ik heel regelmatig op de Nederlandse duiklocaties te vinden, o.a. vanwege de gemakkelijke bereikbaarheid.

Wist je dat tegenwoordig jongeren al vanaf 14 jaar welkom zijn bij onze duikclub?
Wil je meer weten en misschien wel de vierde generatie SMS-er worden, lees het interview met Ruud Henkus.

Hoe slaag jij erin jouw verantwoordelijke baan in de zorg te combineren met een bijzonder actieve inzet binnen onze duikclub?

Een groot gedeelte van de week loop ik voor mijn werk als verpleegkundige rond in het ziekenhuis Reinier de Graaf in Delft. Mijn dagelijks werk bestaat uit patiëntenzorg in de acute setting. Ondanks dat ik een heel mooi vak heb, neem ik ook de tijd voor ontspanning en sport. De zorg kampt tegenwoordig met onderbezetting. Je moet dus wel goed voor jezelf zorgen. Het duiken in Nederland helpt om mijn hoofd leeg te maken. Zo druk als dat het bovenwater soms kan zijn, zo rustig is het onderwater. Eenmaal onderwater hoor je gewoon even helemaal niks, behalve het geluid van je eigen ademhaling. Het duiken voelt als het ware meditatief.
Verder hou ik van het vak van opleiden en coördineren zowel op mijn werk als binnen de duikclub.
Als coördinator opleidingen binnen SMS werk ik samen met een geweldig team van instructeurs en begeleiders. Heel belangrijk, omdat de begeleiding tot ieder type duikbrevet een heel intensief traject is.

Hoe zie jij jouw toekomst als derde generatie duiker binnen onze club eruit? Wat verwacht jij van de nieuwe vierde generatie?

De eerste 7 jaar was ik vooral als duiker actief bij de duikclub. In die (begin)tijd heb ik voor de ‘Simulatie Redden’, onderdeel van de opleiding tot 2* duiker, de samenwerking tussen SMS en de Reddingsbrigade, mijn andere hobby, vormgegeven. Op de jaarlijkse trainingsdag in Vlietland oefenen we gezamenlijk het redden van duikers.
Sinds 2020 ben ik doorgegroeid tot coördinator opleidingen bij SMS naast mijn rol als duikinstructeur. Voorlopig voel ik me goed op deze plek. Met mijn mede-instructeurs kunnen we de aangevraagde opleidingen tot op heden goed behappen. Per jaar leiden we idealiter zo’n 6 tot 7 nieuwe duikers op. Wanneer het tijd wordt om het stokje over te dragen, kan ik nu nog niet inschatten. De tijd zal het leren, wanneer de vierde generatie klaar is om het roer over te nemen.

Wat ik de volgende generatie duikers toewens, is dat ze net zoveel rust en voldoening halen uit het duiken als ik beleef. Uit ervaring weet ik dat duiken in verenigingsverband meer mogelijkheden biedt. Samen sta je sterk en kom je verder. Dat maakt een vereniging in mijn optiek mooier dan het behalen van duikbrevetten op exotische plekken.

Welke boodschap wil je meegeven aan de Leidschendammers en bewoners in de omstreken, die dit interview lezen? Moet je een ‘echte’ waterrat zijn om een lidmaatschap bij SMS aan te gaan?

Nee, je hoeft zeker geen echte waterrat te zijn, maar het water en zeker de wat koudere wateren moeten je niet benauwen. In de afgelopen jaren hebben we aardig wat cursisten gezien, die in het begin met een angstvallige blik opkeken tegen die allereerste buitenduik in het Oostvoornse meer. Na de eerste vuurdoop in de buitenwateren zijn de meesten vaak helemaal verkocht.
Voordat je zover bent, wordt je eerst in het winterseizoen heel degelijk in zwembad De Fluit voorbereid. Wekelijkse op de dinsdagavonden houden we de diverse type duik- en zwemtrainingen.
Om te ontdekken of duiken bij jou past, zijn de introductieduiken in het zwembad ideaal voor een snelle en eenvoudige kennismaking. Uiteraard geheel vrijblijvend.
Ik wil de lezers uitdagen om deze unieke kans te grijpen.

Wil jij persoonlijk kennis maken met Bart Valk? Kom dan naar 1 van de introductieavonden.
Meld je aan via het formulier op de site

De specialty onderwaterbiologie: als je van het onderwaterleven én spelletjes houdt

25 augustus 202321 september 2023 Judith Vleer-Klerks Specialties, Vereniging, Waarnemingen biologie, duiken, duiksport, duikvereniging

Na het succes van de vorige specialty onderwaterbiologie is er ook dit jaar weer een lichting nieuwe amateur onderwaterbiologen opgeleid. Judith Vleer geeft aan de hand van bekende spelletjes een inkijkje in wat deze specialty inhoudt.

‘Wie is het?’

Binnen de vereniging worden er de nodige duiken gemaakt en vele leden zijn al jaren lid. En toch.. Als je dan vraagt wat er onderwater is gespot, vervallen we verrassend vaak in algemeenheden: kreeften, krabben, kwallen en een wat grotere vis.
Maar wat voor vis was dat dan? “Nou ehm… eentje van ongeveer 15 centimeter, beetje zwart-bruin, met twee rugvinnen….” Maar wat het nou precies was? Je zou er zomaar een spelletje ‘wie is het?’ van kunnen maken: de wat beter ingevoerde amateurbiologen onder ons stellen net zoveel vragen totdat er eigenlijk nog maar één optie over blijft. Vaak wordt het diertje dan nog even opgezocht via Google Images: “Kijk. Een zwarte grondel. Die bedoelde je toch?” Ja, die bedoelde ik dus….
Weinig verrassend dus, dat toen gevraagd werd wie geïnteresseerd was in de specialty onderwaterbiologie, zich best een grote groep aanmeldde. Ja, dat het een vis is weten we allemaal wel. Blijkbaar willen we óók allemaal weten wat voor soort vis het dan precies is en het spelletje ‘wie is het?’ kunnen winnen.

‘Ik weet er alles van’

Voor het verzorgen van deze specialty onderwaterbiologie, bestaande uit 3 theorieavonden en één praktijkdag, zetten wij onze WildCard in: Ton Klerks. Als hij mee zou doen aan ‘ik weet er alles van’, zou hij vast voor het onderwerp onderwaterbiologie kiezen…
Altijd al geïnteresseerd in het (onderwater)leven en hoe dat eigenlijk allemaal werkt en heet (inclusief Latijnse namen), kun je hem eigenlijk geen ‘amateurbioloog’ meer noemen. Daarnaast is hij ook nog eens fervent onderwaterfotograaf. Dus alles wat hij vertelt, kan hij ook nog eens illustreren met de meest geweldige (soms zelfs prijswinnende) foto’s.

‘Trivial Pursuit’ en ‘kwartet’

Het blijft een vereniging, dus de theorieavonden beginnen met een sociaal aspect: samen koffie drinken en bijkletsen onder het genot van de door Marjolein nog die middag vers gebakken cake. Al snel blijkt het dan tijd om met de les te beginnen en verhuizen we naar boven, naar de grote ruimte boven Ton’s werkplaats. Daar is een gezellig opstelling met (soms iets té) comfortabele banken gecreëerd. Het middelpunt van de aandacht is het grote scherm waar Ton de presentatie heeft klaargezet. Aan de hand daarvan zal hij ons tijdens de eerste twee theorieavonden meenemen in de wondere wereld van het onderwaterleven.

Maar dan blijkt dat we helemaal niet meteen het diepe in duiken en meteen over het onderwaterleven gaan leren…..
Nee, we moeten eerst terug naar de basis. Het wordt bijna een spelletje Trivial Pursuit (of Triviant), zoveel categorieën komen er aan bod. Wat is bijvoorbeeld een ecosysteem en wat een biotoop? We leren de verschillen tussen abiotische factoren en biotische factoren; Wat is het verschil tussen planten en wieren? En is het eigenlijk wel een plant of wier en niet ‘stiekem’ toch een dier? En in hoeveel verschillende klassen/soorten kun je dieren dan eigenlijk indelen? Aan de hand van een uitgebreide presentatie met veel mooie foto’s navigeert Ton ons door deze eigenlijk best pittige kost. Want al snel blijkt dat we met zijn allen misschien nóg iets minder wisten over (onderwater)biologie dan we van te voren dachten. Maar goed, dat is natuurlijk ook precies waarvoor we met zijn allen gekomen zijn: om te leren!
Gelukkig is er tussendoor tijd voor een pauze met een lekker hapje en drankje én mogen we ook oefenen. Aan de hand van foto’s proberen dieren in de juiste klasse indelen of met behulp van een determinatietabel proberen te achterhalen wélke krab je dan precies gezien hebt. Dat blijkt nog niet zo heel gemakkelijk te zijn, maar wel heel leuk en leerzaam. Het is bijna net als een potje kwartetten: “Mag ik van jou, van de categorie neteldieren, de oorkwal en van de categorie krabben, de penseelkrab”?

Schaalhoorn tegen de wand van het aquarium

‘Ik zie, ik zie, wat jij niet ziet’

Leuk natuurlijk, onderwaterleven indelen en herkennen aan de hand van foto’s, maar het is natuurlijk wel de bedoeling dat we dit straks onderwater toe kunnen passen. Daarom staat er op zaterdag 13 mei een praktijkdag gepland bij Dreischor. De weergoden hebben besloten mee te werken en het blijkt een stralende dag te worden.
Nadat iedereen zich bij de campers van Ton & Marjolein en Saar & Léon heeft gemeld én voorzien is van een lekkere bak koffie met wat lekkers, informeert Ton ons over de planning van vandaag: 2 duiken bij Dreischor en een bezoekje aan de getijdenbakken bij Ouwerkerk.
Voor de eerste duik krijgen de buddyparen de opdracht om tijdens de duik goed om zich heen te kijken. Tijdens het oppervlakte interval tussen de twee duiken in, moeten ze dan proberen om alles wat ze gezien hebben te noteren én te classificeren. Dat blijkt nog niet mee te vallen en er ontstaat een hoop hilariteit én een run op de meegebrachte biologieboeken. Toch nog maar even checken hoe het gespotte diertje ook weer precies heet en of het nou een weekdier of toch weer een neteldier is… Echt alles wat onderwater aangetroffen wordt, wordt vermeld op de lijsten. Zélfs de eenzame loodpocket die Léon en zijn buddy mee terug naar de oppervlakte brengen.

Na het invullen van de lijsten en een lunchpauze is het dan tijd voor de tweede duik. Tijdens deze duik worden de (gewijzigde) buddyparen ingedeeld om op een bepaalde diepte te duiken en daar goed rond te kijken. We spelen ‘ik zie, ik zie, wat jij niet ziet’. Na de duik noteren de buddyparen wat zij tijdens hun duik gezien hebben. Ton bundelt deze informatie en laat ons tijdens de laatste theorieavond zien wat de verschillen in onderwaterleven zijn op de verschillende dieptes.

‘Raad het plaatje’

Nadat iedereen weer omgekleed is, vertrekken we naar het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk. Daar, langs de Oosterschelde, staan namelijk de getijdebakken. Dit zijn kunstmatige getijdenpoelen; betonnen bakken die bij vloed volledig onder water staan en bij eb weer tevoorschijn te komen. In deze bakken treffen we allerlei kleine diertjes aan die Ton uit de bak vist en even overzet in zijn draagbare aquarium. Zo kunnen we ze beter bekijken. Onze determinatievaardigheden worden meteen op de proef gesteld want we hebben een slakje gevonden. Maar, welk slakje is het nu precies? De slakkenkaart en Google worden enthousiast geraadpleegd. Er ontstaat een verhitte discussie over wat voor soort slakje het nu precies is. Een aantal duikers is ervan overtuigd dat ze het weten. Maar Ton schudt glimlachend zijn hoofd. Nee jongens, het is toch écht een ruwe wratslak…
Discussie geslecht, vertrekken we naar Even Pause om samen de dag af te sluiten met een lekkere maaltijd.

‘Ik ga onderwater en ik neem mee….’

Meteen de dinsdag erna staat de laatste theorieavond van de specialty onderwaterbiologie op het programma. De avond waar sommigen van ons zich misschien nog wel het meest zenuwachtig over gemaakt hebben. Nadat Ton de resultaten van het spelletje ‘ik zie, ik zie, wat jij niet ziet’ van duik nummer 2 met ons heeft gedeeld, moeten we een spreekbeurt geven over ons favoriete zeedier. Nou ja, ‘favoriete’ is een groot woord.. Zo komen onder andere de sepia, de zeekomkommer en de oorkwal voorbij…
Door de spreekbeurten leren we toch weer interessante en soms onverwachte dingen over dieren die we regelmatig tegen (hopen te) komen tijdens onze duiken.
Aan het eind van de avond spelen we het laatste spelletje van de cursus: ‘ik ga onderwater en ik neem mee…’ mijn brevet/certificaat voor de specialty onderwaterbiologie!

Dank aan Ton en Marjolein bedankt voor de verzorging van en tijdens de cursus! Het was zeer geslaagd en we gaan met zijn allen vaker het spelletje ‘wie is het?’ winnen. Als het überhaupt nog nodig is om het te spelen…

Duiken in Nederland in wintertijd

4 februari 20228 februari 2022 Ton Klerks Favoriete duikstekken, reizen, Waarnemingen duiken, duiksport, duikvereniging, waarnemingen

Ton, de bioloog van de vereniging, neemt je mee op verschillende duiken in Nederland in winterijd. Het is koud, maar het onderwaterleven is ook in deze tijd prachtig. Je komt dieren tegen die je in andere seizoenen niet ziet. Laat je inspireren tot een frisse duik, en net als Rob, misschien zelfs in natpak!

In december en januari werden er meldingen gemaakt dat er weer nestjes van zeedonderpadden gezien waren bij Dreischor, het Frans Kokrif. Aangezien ik het jaar ervoor te laat was bedacht ik mij geen moment. Even bellen met Eduard, een kennis van de Olympus Pen-groep, leverde mij een buddy op die precies wist waar te zoeken. Ook maakte ik voor in de middag nog een afspraak met Rob voor een ondiep duikje bij Den Osse.

Zo stond ik op 4 januari bij Dreischor en maakte daar weliswaar in mijn droogpak, mijn eerste verfrissende duik van het jaar. Samen met Eduard zwom ik naar het schitterende mooie nest van de zeedonderpad met rode eitjes. Vervolgens keken we direct ook nog even bij 2 nestjes met geelgroene eitjes van de groene zeedonderpad. Een nestje daarvan was duidelijk al wat ouder want de jonge zeedonderpadjes keken mij al aan. Echt schitterend om te zien. En alsof we nog niet genoeg gezien hadden kwamen we ook nog een bonte mantel tegen (zeg maar een soort van Shell-schelp).

In natpak!

Na ruim een uur weer het water uit om wat op te warmen, de tank te vullen en naar Den Osse te rijden. Daar trof ik Rob aan en na even het duikplan te hebben besproken kleden we ons snel om. Wat een bikkel die Rob gewoon in zijn wetsuit. Bij navraag bij een Belgisch buddypaar werd duidelijk dat er op de eerste rifbol een knuppelslak te vinden was dus werd het duikplan iets aangepast. We gaan te water en al snel vinden we de eerste zeedahlia. Een roze en direct daarna de tweede, de bekende rode.

Vervolgens zetten we, met behoorlijk slecht zicht, koers richting de rifbollen. Als we op 10 meter zijn beland is het wel duidelijk dat we de rifbollen gemist hebben en zwemmen met een grote boog rechtsaf zodat we de rifbollen wel tegen moeten komen. Maar wat je niet voor mogelijk houdt gebeurd gewoon door het zeer slechte zicht missen we de rifbollen. Op 6 meter speur ik over de bodem het wier af en zie ineens 2 eisnoertjes. Ik besluit een foto vanaf de andere kant te maken en zie een witgezoomde knuppelslak zitten. Missie geslaagd. Na ruim 40 minuten verlaten we het water en warmen ons op in de camper voordat we voldaan naar huis terugrijden.

Zeedonderpad-papa’s bewaken het nest

Op 9 januari maak ik met enkele duikers weer een duikje bij Dreischor en zie dat de zeedonderpad-papa’s, allemaal goed voor de nesten zorgen.
Op 19 januari maak ik weer een afspraak met Eduard. We constateren dat het rode nest niet rood meer is maar bijna wit en dat de kleine zeedonderpadjes met hun kleine oogjes al de wijde wereld in kijken. Nog enkele dagen en ze zullen uitbreken en de wijde wereld intrekken, helaas worden er slechts enkele volwassen. Als ik mijn positie heb ingenomen om een foto te maken, wordt papa actief en maakt het nest voor de zoveelste keer schoon. En aangezien een zeedonderpad geen zwemblaas heeft, zet hij al zijn vinnen aan het werk om te zwemmen. Wat ik toen zag is echt schitterend, het paringskleed van de zeedonderpad.

Zeldzame bonte mantel

We zwemmen nog even langs inmiddels vier gevonden nestjes van de groene zeedonderpadden met daarin ook weer vele oogjes. Op de ene paal van het steiger zit een nestje en op de ander paal vind ik poliepen van de oorkwal. Deze had Eduard nog nooit gezien dus hij is ook weer wat wijzer geworden. In komende duiken zal ik de poliepen zeker weer opzoeken om de ontwikkeling ervan gade te slaan.

Ook bekijken we de bonte mantels en vinden er wel 4 deze keer. Deze zijn heel moeilijk geopend te fotograferen want beweging, stroming of licht zorgen voor een direct samenknijpen van de schelpen. In een ooghoek zie ik een bonte mantel openstaan die niet gevoelig blijkt voor dit alles en, sterker nog, hij gaat steeds verder openstaan. Aan de rand van de schelp zie ik een hele rij bolletjes die op oogjes lijken en in de ontstane opening zie ik zelfs de kieuwen zitten. Heel bijzonder weer. Jammer dat de temperatuur van het water slechts 5 graden is en je er koude handen aan over houdt. Dus na een uur maar weer naar de camper om op te warmen met koffie en koeken. Tijdens de koffie schuift een andere kennis, Bert, aan die veel duikt en veel tegenkomt dus even de banden aangehaald.

Sint- Annaland

25 januari spreek ik met Rob af om een duik te maken bij Sint Annaland. De reden is dat Bert er enkele dagen eerder een snotolf met nest had gezien en gefilmd. Van hem de exacte locatie gekregen dus dat moest lukken zou je zeggen. Het water was slechts 4 graden en Rob gaf aan bij 20 minuten richting kant te willen gaan. Nadat we te water zijn gegaan speuren we de begroeiing af maar doordat er toch nog wel wat stroming is dwalen we klaarblijkelijk wat af, want als we weer richting kant gaan hebben we nog niets gevonden behalve veel sponzen. We kijken even boven water waar we ons precies bevinden, zitten iets teveel westelijk van de aangewezen plek. We zwemmen even terug en spreken af nog een keer heen en weer te zwemmen.

Enorme snotolf

We gaan nog een keer op ons doel af en houden sterk het kompas in de gaten. Op het moment dat we goed en wel zijn omgekeerd om weer naar de kant terug te zwemmen ligt daar een enorme snotolf voor ons tussen de begroeiing. High five. Ik maak de nodige plaatjes en filmpjes maar niet te veel want het is slechts 4 graden en ik wil Rob niet als een bevroren duiker de duik over dragen. Wij hebben geen eitjes gevonden.

Nu blijkt dat een andere duikster ook foto’s had gemaakt van een snotolf die zij had gezien. Zij toonde een foto gelijk aan die van Peter waarop de snotolf met nest staat, maar een duidelijk andere snotolf dan degene die wij hebben gezien. Dus zeg maar nee, want er zitten er klaarblijkelijk twee. Misschien nog wel meer want de winter is het seizoen om deze schitterende vissen te spotten terwijl ze hun nesten bewaken. Nadat bikkel Rob weer op temperatuur is gebracht met warme koffie rijden we weer voldaan naar huis. Wederom terugkijkend op een schitterende winterduik en vooruitkijkend op de volgende. Wanneer gaan we weer??

Verschillende typen leden

16 december 201916 maart 2020 Saar Activiteiten activiteiten, biologen, duiken, duikers, duiksport, duikvereniging, evenementen, fotografen, kerst, leidschendam, nieuwen, sinterklaas, submarinestars, verenigingsdieren

Deze keer een blog van Saar Oudenbroek over de verschillende typen leden en de Sinterkerstennieuw op 17 december.

Sinterkerstennieuw 2019

De dagen worden steeds korter en de avonden steeds langer. Buiten is het fris en het water van Zeeland lijkt ver weg. Tijd voor cocoonen met kaarsjes op de bank en tijd voor de een luie zondag en tijd voor wat reflectie. Zo ook op onze duikvereniging bijvoorbeeld. Een mooie mix van mensen van allerlei pluimage, van kort, dik, lang, brabo’s, hagenaars en hagenezen, en leidschendammers niet te vergeten. En van verschillende typen leden. Wat ons bindt, is de duiksport en onze vereniging. Fijn dat er binnen onze vereniging ruimte is voor al die verschillende leden. Voor de commissie evenementen vast een uitdaging om het iedereen naar de zin te maken op het Sinterkerstennieuw op 17 december.

Ik blik eens vooruit op dit spektakel in combinatie met de verschillende typen leden binnen duikvereniging Sub Marine Stars:

De duikers

Allereerst zijn er de duikers. Nu zul je denken op een duikvereniging is iedereen een ‘duiker’ maar ik bedoel hiermee de goed geoutilleerde en serieuze duikers. In het buitenwaterseizoen staan ze klaar om andere duikers te assisteren. Ze beheersen hun skills goed, of werken eraan om ze nog beter onder de knie te krijgen. Ook in het binnenseizoen besteden ze hun zwembadtijd nuttig. Met elkaar aan de slag met de skills. En na afloop wordt er gesproken…over duiken. Deze groep kun je met Sinterkerstennieuw prima een kunstkerstboom onder water laten opzetten. Ook zijn ze prima op hun plek bij het onderwaterdobbelspel. In een perfecte trim uiteraard zwevend boven de bodem!

De fotografen

Een kleine groep, maar wel bloedserieus. In het buitenwater dan vooral. Elk krabbetje, slakje en elke kreeft wordt vastgelegd, en hun digitale fotoarchief beslaat vele gigabytes. In het zwembad zijn ze een beetje verloren. Ronddwarrelende haren zijn buiten de zwemmers en duikers in het bad het enige interessante (macro) fotomateriaal. Maar met Sinterkerstennieuw halen ze hun hart op. Tijd voor leuke plaatjes voor de website of facebook.

De onderwaterbiologen

Een fascinerende soort. Kan lyrisch praten over spookkreeftjes, neteldieren en de geweldige variëteit aan de naaktslakken in Nederland. Druk beoordelen of ze na een duik nu de gewone of de kleine knuppelslak hebben gezien. Zijn bovenwater ook bovengemiddeld geïnteresseerd in de natuur. En ook voor hen valt het binnenwaterseizoen niet mee. Besteden de tijd in het zwembad het liefst aan zwemmen en werken in de winter hun kennis van de fauna weer bij. Sinterkerstennieuw is een uitdaging. Sint op een zeepaard, de arrenslee getrokken door sepia’s? Of dan toch maar onderwatermemory met afbeeldingen van stekelhuidigen?

De verenigingsdieren

Deze soort heb je op elke vereniging. Komen vooral voor het gezelschap, het samenzijn met anderen, en het gezamenlijk uitoefenen van dezelfde hobby. Zijn onmisbaar voor de sfeer en chemie tussen leden onderling. Kijken uit naar het duikweekend, de borrel in het zwembad en duikstekken als Scharendijke en Den Osse, waar je na de duik gezellig op een terras wat kunt drinken of een patatje eten. Met Sinterkerstennieuw zijn ze zeker van de partij. Het maakt niet uit wat er gebeurt op die avond, als er maar veel leden zijn, en iedereen lekker na afloopt, blijft hangen bij de bar.

De ‘nieuwen’

De ‘nieuwen’

Nieuwe leden starten in het binnenwaterseizoen, en komen om hun brevet te halen, of voor een van de eerdergenoemde interesses. Hebben het in het begin best moeilijk om alle leden te leren kennen. Want niet elke ‘soort’ is even frequent in het zwembad aanwezig. En het echte duiken begint pas in april, waar dan ineens leden verschijnen die ze nog niet eerder hebben gezien.

Als we nu dit jaar zorgen dat we allemaal aanwezig zijn bij Sinterkerstennieuw op 17 december, zijn de ‘nieuwen’ niet langer nieuw en maken we er een gezellige avond van! Ik geloof dat ik wel weet bij welke soort ik hoor…

Disclaimer: deze blog is geschreven op persoonlijke titel en kan gelezen worden met een vette knipoog naar ‘alle soorten’