Als de nood zo hoog is dat je het echt niet meer op kunt houden dan.. Met die gedachte werd ik vanmorgen wakker en nu zal eenieder denken, dan ga je uit bed en ga je gewoon naar het toilet toe. Maar nee hoor, niet in mijn geval. Dat wat ik echt niet langer kon ophouden, was de drang om een duik te maken, maar hoe doe je dat in coronatijd? Eenieder heeft daar zo zijn mening over klaar. Onder water kun je elkaar niet besmetten. Duik solo dan kun je zeker niemand besmetten. Wees solidair met de Belgen die al helemaal niet mogen duiken. Als je dan toch zo nodig wil duiken, denk er dan ook eens over na dat als er iets gebeurt ze het in de ziekenhuizen het al druk genoeg hebben. Andere duikers gaan ook niet duiken dus waarom zou ik dan wel gaan. De aandrang was wel erg groot, dus er moest wat gebeuren. Maar dan wordt het wel erg moeilijk, want eigenlijk zijn er 2 hele kleine woorden die alles duidelijk maken: BLIJF THUIS!! Maar dat is dan wel weer erg moeilijk, want dan kan ik zeker niet duiken, behalve dan terug in mijn bed stappen. STOP!!
Thuisduiken
Ik bedenk mij ineens: dat moet toch anders kunnen! Ik heb toch niet voor niets zo’n grote vijver in mijn tuin gegraven. Dat is thuis, ik duik solo, kans op decompressieverschijnselen vrijwel nul met een diepte van 1,5 meter, en ach waarom solidair met de Belgen en met andere duikers zijn? Ik dacht dit opent perspectieven. Ik ga mijn bed uit en ga direct naar de sportkamer. Mijn droogpak hangt er klaar voor. CHECK! Mijn stabjack hangt ernaast. CHECK! Mijn tank is gevuld. CHECK! Mijn automatenset heeft net een servicebeurt gehad bij DivePost om ook deze door de crisis heen te helpen, dus die is er klaar voor. CHECK! Computer, duikbril, lood, vinnen, handschoenen en cap. CHECK! Fotocamera in onderwaterhuis gestopt, compleet met flitsers en volle batterijen. CHECK! Niets houd mij meer tegen vandaag, ik ga duiken!!! Geen nood aan de man. Snel ontbijten en dan begint de voorbereiding.
Opbouwen
Ik bouw mijn hele set op en zet deze alvast klaar op de steiger. Jawel, er is een grote steiger met voldoende ruimte aanwezig. Vervolgens doe ik mijn overall en droogpak aan en loop naar de steiger, waar Marjolein al klaar staat om deze historische duik vast te leggen. Set omhangen, computer, vinnen, duikbril, handschoenen, cap enz. aantrekken en dan ben ik er klaar voor mijn eerste soloduik. Eerst een buddycheck in mijn eentje. Kraan staat open. CHECK! Mijn uitrusting is compleet. CHECK! 210 bar in de tank CHECK! Duikplanning: max. 60 minuten en een maximale diepte van 1,5 meter, al zal ik daarvoor een kuiltje moeten graven. CHECK! Octopus, eigen automaat en stabjack werken naar behoren. CHECK. Camera ligt klaar op de steiger om na het te water gaan het toestel te pakken CHECK! Nog even kijken of er niemand voor mij in het water ligt CHECK!
Te water
En dan ga ik met een schredesprong te water. Nou laat ik dat toch maar niet doen, want met slechts 1,4 meter diepte gaat dat zeer doen. Dan maar een soort van rol achterover alsof je van een RIB af te water gaat. Plons en ik lig in het water. Eerst maar wat foto’s aan het oppervlak maken om vervolgens in de diepte af te dalen. Eenmaal onder water is het fotograferen niet echt een optie, omdat het zicht niet verder reikt dan 25 cm. Na de geplande duik te hebben gemaakt, doe ik mijn opstijging met natuurlijk niet meer dan 9 meter per minuut en een safetystop van 3 minuten op 50 cm, omdat 5 meter geen optie was. Na de maximale duiktijd van 60 minuten, sorry seconden, kom ik weer bovenwater en aan het oppervlak zwem ik naar de steiger terug, doe mijn set af, welke ik met behulp van Marjolein weer op de steiger zet. Vervolgens klim ik zelf op de steiger, waar mij een heerlijke verrassing wacht. Marjolein staat al klaar met de buitendouche die ik gewend ben na het duiken. Na deze heerlijke douchebeurt spuit ik alle duikmaterialen schoon. Gelukkig is mijn nood gelenigd en met een voldaan gevoel, stap ik van de steiger af en loop richting huis en direct naar het toilet, want ik was bijna vergeten dat ik hoge nood had!