Jaarlijkse bootduik met ‘De Helga’
Tring. tring, tring, tring. Allemachtig waarom gaat die wekker nu weer zo vroeg af. Het is toch zondag?! Slaperig geef ik een klap op het ding. Ik heb nog zo’n ouderwetse wekker. Volgens Wikipedia “Een wekker is een klok, die op een vooraf ingesteld tijdstip een geluid of een ander signaal geeft, met het doel de gebruiker te wekken. Als men wakker is, kan het geluid afgezet worden. De klassieke wekker is een mechanische klok, die iedere dag opgewonden moet worden.” Kortom, ik ben dus wakker en ik weet ook weer waarom. Vandaag staat de jaarlijkse bootduik met ‘De Helga’ op het duikprogramma.
De voorbereiding..
Manlief is weer zo lief geweest om alle duikspullen zaterdag al bij elkaar te zoeken en de auto staat klaar. Hup, op naar Bruinisse waar de Helga aan de Vluchthavenkade al op ons ligt te wachten voor de bootduik. We zijn dit jaar met een selecte groep duikers, en iedereen heeft er zin in. Met elkaar sjouwen we alle duikspullen en duikflessen aan boord. Ankers los en varen maar!
Te gast bij ‘De Helga’
In de knusse kajuit van de Helga, waar het lekker naar dieselmotor ruikt, en de tijd lijkt stil te staan zorgt onze gastvrouw voor een bakkie opschenk-koffie. En tijdens de lunch later bakt ze heerlijke uitsmijters en hamburgers. De maagjes worden goed gevuld aan boord. Maar uiteraard wordt er ook gedoken.
Vandaag staat Stavenisse als eerste duikstek op het programma. Omdat we op de Oosterschelde duiken, moeten we rekening houden met het tij. Na de buddy-indeling en een briefing kleden we ons om en springen een voor een van boord. Leuk om na alle oefening in het zwembad weer eens echt met een commando of schredesprong te water te gaan. Even boven het water uitzwemmen naar de boei en dan langs de lijn afdalen naar de bodem, op ca. 10 meter diepte. In duikersjargon heet dit ‘afdalen in het blauw’.
‘Afdalen in het blauw’
Tja…terwijl ik afdaal naar de bodem heb ik moeite mijn buddy nog te zien, en ik ben blij dat ik een dieptemeter heb. Het zicht is belabberd, en van ‘blauw’ is geen sprake. Ik ben opgelucht als ik wazig de contouren van de bodem ontwaar. We volgen de bodem en blijven op een diepte tussen de acht en zes meter. Het zicht blijft matig. Misschien duiken we in ons eigen stof, of dat van mededuikers, of het is gewoon slecht.
En, als toetje een zeedonderpad
Op zulke momenten vind ik het echt weer even doorbijten om duiken in Nederland leuk te vinden. Gelukkig zien we wel heel wat zeesterren en hooiwagenkrabben. Dat geeft toch een voldaan gevoel, want deze dieren zie je maar beperkt in de Grevelingen, en dat maakt de Oosterschelde dan weer leuk. O, en dan een hele grote dikke kreeft in een band, en als toetje nog een zeedonderpad. Dan zit de tijd erop en stijgen we op ‘in het blauw’. Ook dit vind ik geen pretje zonder zicht. Geen bodem, geen boot, alleen met je buddy en je ogen gefixeerd op de duikcomputer. Geen wonder dat er gezegd wordt dat ‘als je in Nederland leert duiken, je het overal kunt’. Ik geef dan duidelijk de voorkeur aan ‘overal’, en denk in gedachten aan een heerlijke bootduik in de rode zee.
Op naar de hangmosselen!
Aan boord warmen we weer op en de Helga vaart ons naar de volgende duikstek van de dag: de mosselhangcultuur bij Bruinisse. Hangcultuurmosselen worden hangend in de waterkolom gekweekt. Pasgeboren mossellarven zweven door het water en hechten zich met hun byssusdraden vast aan de longlines, drijvers en ankers die de kwekers hebben geïnstalleerd. De productie van hangcultuurmosselen in Nederland bedraagt nog maar een klein deel van de totale mosselproductie.
Voor ons duikers is zo’n ‘akker onder water’ een prachtige duikplek. En, we hebben geluk, want de zon is gaan schijnen en het zicht op deze duikstek is goed. Wat ook scheelt voor het zicht is dat je bij een mosselhangcultuur vrij ondiep duikt. Tussen de 0,5 en 4 meter diep, met de bodem op 12 meter. Dus geen stof van de bodem en bovendien zuiveren de mosselen het water ook nog. De lange rijen hangende mosselen geven een prachtig gezicht. We gaan op zoek tussen het wier en de mosselen naar jonge snotolfen, want die verstoppen zich rond deze tijd van het jaar in de hangcultuur.
Een spookkreeftje is net een stripdiertje
Helaas vandaag geen succes, maar dat geeft niet want door het heldere zicht en de zon maken we een prachtige duik. En het leukst van alles vind ik toch wel de spookkreeftjes. Het zijn er duizenden, die overal op de mosselen en de longlines aan het dansen zijn. Persoonlijk vind ik een spookkreeftje een soort van stripdiertje. Teken een rechte streep, onderaan twee schuine strepen als pootjes, twee rechte streepjes als armpjes en dan nog een soort van hoofdje bovenaan. En ze dansen. Ik ben in het gelukkige bezit van een onderwaterloep en kan zo heel erg genieten van deze stripfiguurtjes. Voor een echte biologie-uitleg verwijs ik graag naar de site van stichting anemoon.
Tevreden klimmen we weer aan boord van de Helga en varen terug naar Bruinisse. Wat een top dag! Fijn dat ik zo vroeg ben opgestaan voor deze prachtige bootduik, en volgend jaar graag weer.
Een blog van Saar Oudenbroek