In gesprek met niet-duikers rijst vanzelf de vraag: raak je na al die jaren niet een keer uitgekeken hier? Daaraan voorafgaand zijn de overbekende vragen over duiken in Nederland al gesteld: Is er dan wel wat te zien? Heel veel: krabben, kreeften, verschillende vissoorten… Maar het is toch donker? Duiklampen brengen ruim voldoende licht in de duisternis. Koud? Er zijn tegenwoordig fantastisch warme duikpakken (zeg ik dapper als extreme koukleum, maar je wilt het toch positief brengen, hè). Iedereen die in Nederland duikt, kent deze conversaties, maar eerlijk gezegd heb ik op de vraag of je hier niet uitgekeken raakt pas sinds een paar jaar een écht antwoord, sinds ik ging assisteren.
Interesse zakte een beetje weg
Met het 2*-brevet al een flinke tijd op zak en na een paar seizoenen waarin het zicht onder water te wensen overliet, hoorde ik mezelf zeggen dat ik het wel een beetje gezien had hier. Al mijn betogen voor duiken in Nederland ten spijt. Ook Lief, die al bijna dertig jaar dook en er nog zeker geen genoeg van had, kon mijn tanende interesse niet aanwakkeren.
Het volgen van de opleiding 3*-duiker
Op dat moment was er binnen de vereniging een tekort aan 3*-duikers om te assisteren bij de opleidingen. De 2*-leden lieten het sterrenjagen over aan anderen met als resultaat dat er steeds minder duikers die derde ster haalden. Ach, als niemand het deed, dan voegde ik na al die tijd maar eens die derde ster toe aan mijn duik-firmament, misschien leerde ik toch wat nieuws en dan kon ik daarna altijd nog stoppen. Bovendien dook ik, doordat Lief instructeur is, toch al regelmatig. Dan kon ik net zo goed een minder ervaren duiker meenemen en een duikinstructeur gaan assisteren. Win-win!
Frisse energie!
Nadat ik de opleiding had afgerond en de eerste minder ervaren duikers het Zeeuwse onderwaterleven had laten zien, stapte ik ineens op de zondagochtenden nog voor de wekker uit bed en reed fluitend naar Zeeland. Mijn duikset voelde veel lichter en zelfs het water leek minder koud.
Verdieping in biologie
Mijn onervaren buddy’s veranderden mijn duikbeleving. Ik werd me weer bewuster van alle handelingen en vaardigheden, maar bovenal zorgde het enthousiasme van mijn metgezellen ervoor dat ik de dijkwanden afspeurde om hun iets leuks, bijzonders of – beter nog – zeldzaams te laten zien zodat ze nóg enthousiaster uit het water kwamen. Zwom ik de laatste jaren bijna blasé over de zoveelste kreeft heen, nu keek ik weer in elk holletje of er iets in huisde en verbaasde me samen met mijn buddy over al het moois. Om meer te kunnen vertellen over het onderwaterleven ging ik, net als in het begin van mijn duikcarrière, op zoek naar informatie over de diersoorten. Diverse onderwaterbiologie-cursussen breidden mijn kennis uit en de flora en fauna bleek zoveel boeiender dan wat je op het eerste gezicht ziet.
Nooit uitgekeken
Zo leidde iets dat ik niet wilde, 3*-duiker worden en duikers begeleiden, juist tot een hernieuwde interesse in het Nederlandse water. Voortaan kan ik dus volmondig zeggen dat je hier nooit uitgekeken raakt. Je legt de lat van je onderwatersafari gewoon steeds hoger! Je leert steeds meer en ook die zeldzame dieren wil je een keer zien. Inmiddels staat de volgende cursus alweer in de agenda: we gaan ons verdiepen in neteldieren!
Een blog van Nancy de Haas – Thielen.